Bir gün tırmanmaya karar verdim
En sarp, en tutarsız ve en ansızın
Belirsizleşen bir tepeye.
Dumansı bir tavırla sallandı meşe
Esmiyordu rüzgar ve sis de dağılmamıştı.
Anladım; selamıydı bu yılları sayılmayanın.
Durdum bir an ki uzundu, sustum,
Dinlemek için nefesini, can alış verişini.
Bitkin değildi, yorulmamıştı meşe.
Sevmekten vazgeçmemişti kesik başlı dağı,
Üzerinde süzülen martıyı, dallarında oynaşanları.
Tüylerim ürperdi yosun yeşili dallarına.
Sanki saygım rengineydi; seçimine.
Belirdiğinde güneş, herşey aynıydı.
Martı yoktu, dağ daha da büyüktü.
Yok oldu tüm sesler görüntüler,
Şimdi sade bir meşeydi sadece,
Yoktu bana bakan gözleri;
Belki de yok oluşuydu yazmamın sebebi...
Merhaba Blogunuza ilk kez giriyorum.Facebookdan bir şiir ile alakalı bir grupta siz link vermişiniz ve benim de ilgimi çekti girdim.-ne de olsa benimde blogum var-
YanıtlaSilŞiirlerinizden sadece bu şiirinizi okudum.
Şiiriniz hakkında daha yorum yapmıyacağım ama blog hakkında yapacağım.
Bu şiirler size aitse - ki öyle gözüküyor- Her şiirin altına imzanızı ekleyiniz.
Daha sonra görüşmek üzere....
Ahmet ALPER
çok teşekkür ederim, ancak tam anlayamadım, etiketlemeyi mi kastediyorsunuz imza derken...
YanıtlaSilHayır etiketlemeyi kast etmiyorum.Yazının altına isminizi yazmanızı kast ettim.
YanıtlaSilşiirlerin altına isim girmek gibi bir alışkanlığım yok, sonuçta kağıda da yazmıyorum, buraya yazmamla havaya yazmam arasında büyük bir fark yok, ancak kendi adıma etiketledim hepsini, ilginize teşekkür ederim.
YanıtlaSil