Bugün

Canımın yanmasından, kalbimin durmasından, aldanmaktan değil,
Sadece ezik ruhumun susmasından durgunum.
Biliyorum ne denli geçersiz tüm insanlar için sebeplerim.
Tırnaklarımı sökseler de yapardım.
Aklımı fırında pişirseler de kullanmazdım.
Adı aşktı ve en güzeldi...
En garibi de bunca eşitken diğerleriyle farklı hissettirendi.
Tanrının meyvesi sandım ve tüm yasakları bir kenara attım,
Sana ruhumu açtım tüm duvarlarımı ortadan kaldırdım.
İçeri aldım ve sımsıkı sevdim.
Elimden gelenle yetinmedim ne söz kaldı söylenmedik,
Ne de seni benim sınırımda sakladım.
Sen benimdin ya serbesttin,
Sevmekti tek bildiğim sevilmekte seninkiydi.
O kadar ki sevilmeyi beklemeden ben ne varsa bana dair senindi.
Her an içindin her gün her yıl, tüm bir ömürlük.
Ve ezip geçmek içindim ben senin için öyle değil mi?
Evet, öyleydim ben seçtim,
Buna hakkın vardı sevgilim.
Çünkü ben sevdim.
Bugün oldu bu yazdıklarımın adı.
Anlamı sadece bende saklı.
Bugün anladım senin yazdıklarımdan hiçbir şey anlamadığını,
Bugün biten sendin.
Bense hala ezilmeyi bekleyenim,
Gel de ez hala sevebildiğim,
En son ruhumun sustuğu yerdeyim.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder