Git Be Aşk, Bırak Beni...

Kabına sığmayan tüm gelgitlerin şiiridir bu,
Gelen ve gidenlere yol verir satırları, uğurlar tüm yolcuları.
Kala kaldığım ve şaşkınlıkla garipsediğim zamanlarım eskidi,
Alışkanlık oldu zamansız gidenlere akıtılan gözyaşlarının adı.
Tadında kalmış gibi duygularım, asla bayatlamadı dünden kalanlar gibi.
Güç sanılası tüm varsayılanlar yalan aslın da,
Gerçeği bir yol verenler bilir, bir onlar sus dediler akla,
Ki zorların en büyüğüdür akla hükmetmek, ruh çırpınırken yaralı kanatlarıyla.
Nabzı duyulanın yazgısıdır olgunlaşmak, dalından sarkmak.
Yere kavuşmanın da günü gelir, ama bu o şiir değil...
Tıpkı göç eden kuşların sabrı gibidir öylece durmak,
Giderlerken hissedersin ne denli anlamsız zaman.
Saat ilerler ama durmuştur senin için zaman,
Ne hayatın izi vardır yüzün de, ne ruhunun çığlığı duyulur.
Ağlamazsın ve durdurmazsın onu, bacakların da titremez,
Çare aramazsın, düğümü açmazsın, kabına sığmazsın,
Yanılgınla hayatın başlar o saniye, derin bir nefes alırsın,
Ve "budur güç denilen" dersin, acizliğinin ardı sıra...