Sevgilerimi Kaybettim...

Tüm sevdiklerimle kavrulurken yangının ortasında,
Denizin tüm suyu içimde buhar olurken,
Sargılarımdan soyunurken ve canımın yanması biraz olsun beni durdurmazken,
Kamçımın ardında ben, vurduğum yerde gene bir ben varken,
Kanım akarken damla damla, gözüm yaşlıyken savura savura,
Hoyrat bir rüzgarın önünde tüm arzulara malup olurken ben,
Sen tuzlu suyun tadına karışmış, yüzümden akarken,
Sen etimin her yerinde gezinmiş beni terk ederken,
Sen girdabına birini daha sokmaktayken,
Sen göğe, sen suya, sen taşa dönüşürken,
Geride bir aşk daha kalır ve hayat bir kez daha zor nefes alır,
Biz büyüdük sanırız, zaman anlar bizi sanırız,
Biz başka bir aşk olur sanırız,
Biz kalırız sanırız,
Biz gene biz olur, tekrardan okunuruz,
Biz yol alır, Tanrı bizi affeder sanırız,
İçimizden geçenleri özümüz sanırız,
Toprağa girmeden hesap sorulmaz sanırız...
Tüm sevdiklerimle birlikte kavrulurken ben,
Sen bir avuç külü aşk sanırsın,
Benide aldatırsın...
Gerçeğe dönüşmüş tüm hayallerle birlikte aklımdasın,
Yanlızca, bir defterin çevrilmiş son sayfasındasın,
Ne benden öncesin ne de kimseden sonra...
Artık kalemim kırılsın...
Zamanım elimden alınsın...