Zamanın sırasıydı, yolu açık bir seyirci,
Dinlendiği kadar kızmıştı, kızdığı kadar kinci.
Dinlendiği kadar kızmıştı, kızdığı kadar kinci.
Kudurtan bir dille yattığı yerden günah kustu.
Dağıldı sigaradan doğan duman ve kül.
Atıldı yalnızlığın son, ağır çapası.
Sıyrıldı ruh ve öne geçti yarının sırasında.
Kandırılamayacak tek şeydi ay ışığı.
Dünya görmezken o tapandı ışığa.
Sularımda ne aradı tatlı su balığı bilinmez.
Ama haklıydı kaçmakta hayatım bir ısırımlıkken.
Son dilim kalmış pasta, mumları sonsuz kez yanmışken,
Kapının ardına meraklı bir çocuktum ben,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder