İçinde Boğulası Sular

Kırılgan kelebekliğinle bana her sürtünüşünde anlattığın,
Nefes alıp verirken içinden bir yangın bıraktın,
Zümrüdü Anka olsaydım küllerimden doğmazdım.
Alev kadar yakıcı aşk, duman kadar uçucu,
Küllerse geriye bakan, arda kalan gibi ağır,
Ben kelebek kanadından tatmışken rengi; zehri,
Küllere el sürmem, bırak dağılsınlar.
Etrafım tellerle dolu, bırak biraz batsınlar...
Hayattan kaçmaktansa senden kaçarım kusursuzca,
Lakin bulandıkça bulandı şimdi aklım sana, kokuna, yatağına,
İçinde boğulası sularına…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder